بهسازی در روش تغلیظ فاکتورهای انعقادی

از دهه ۱۹۶۰ درمان هموفیلی همراه با تزریق فاکتورهای انعقادی مفقود شده در خون بوده است.

تا دهه ۱۹۸۰ این عوامل انعقادی فقط از طریق پلاسمای اهدا شده بدست می آمدند. اما با تولید مصنوعی فاکتورهای VIII و IX و احتمال انتقال ویروس HIV و هپاتیت ازطریق پلاسمای اهدایی سهم قابل توجهی از بیماران هموفیلی به طور روزافزون از طریق تکنولوژی بازسازی DNA مورد درمان قرار میگیرند .
رویکردی به روشهای درمانی از طریق فاکتورهای انعقادی:

دو رویکرد در درمان بوسیله تزریق فاکتورهای انعقادی که در بیمارستان ها مورد استفاده قرار میگیرد وجود دارد:
اول درمان بنا به درخواست بیمار که فاکتورهای منعقد کننده خون در یک زمان بحرانی و به منظور جلوگیری از خون ریزی تزریق می شوند. که موفقیت در این روش معمولا بعد از ۱ الی ۳ بار درمان برای اغلب مفاصل و بافت های نرم همراه با خونریزی شدید حاصل خواهد شد.
در مقابل، درمان پیشگیرانه به عنوان یک درمان دراز مدت در بازه های زمانی منظم  به منظور جلوگیری از وقوع خونریزی صورت می پذیرد.
این رویکرد دوم که به صورت پیشگیرانه عمل می کند در سه دهه گذشته همراه با نتایج عالی در اسکاندیناوی مورد استفاده قرار گرفته است.

به تازگی در یک مطالعه تصادفی آینده نگر که در ایالات متحده آمریکا انجام گرفته است نشان داده شده است که با استفاده از این روش به میزان قابل توجهی آسیب های عضلانی مزمن در هنگام خونریزی ها کاهش یافته است.
به عنوان یک نتیجه از بررسی های به عمل آمده در حال حاضر تمایل روز افزونی برای درمان کودکان مبتلا به هموفیلی با استفاده از روش های درمانی پیشگیرانه از همان بروز اولین خونریزی وجود دارد.
مطالعات در حال حاضر در حال ارزیابی و بررسی فوائد حفظ و ادامه برنامه درمان پیشگیرانه در زمان نوجوانی و ابتدای بزرگسالی هستند.