همه آنچه در مورد HPV باید بدانید

عفونت HPV یک عفونت ویروسی است که معمولاً باعث رشد  بی رویه پوست یا غشای مخاطی (زگیل) می شود. بیش از ۱۰۰ نوع ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) وجود دارد. برخی از انواع عفونت HPV باعث ایجاد زگیل می شوند و برخی دیگر می توانند انواع مختلف سرطان را ایجاد کنند.

بیشتر عفونت های HPV منجر به سرطان نمی شوند. اما برخی از انواع HPV دستگاه تناسلی می توانند باعث سرطان قسمت تحتانی رحم که به واژن متصل می شود (دهانه رحم) شوند. انواع دیگر سرطان ها از جمله سرطان های مقعد ، آلت تناسلی ، واژن ، ولو و حلق با عفونت HPV ارتباط دارند.

این عفونت ها اغلب از طریق رابطه جنسی یا تماس پوستی منتقل می شوند. واکسن ها می توانند به محافظت در برابر سویه های HPV که منجر به زگیل های تناسلی یا سرطان دهانه رحم می شوند ، کمک کنند.

علل

عفونت HPV هنگام ورود ویروس به بدن شما (معمولاً از طریق بریدگی ، سایش یا پارگی کوچک در پوست) اتفاق می افتد. ویروس در وهله اول از طریق تماس پوست به پوست منتقل می شود. زگیل مسری است و می توانن از طریق تماس مستقیم یا غیر مستقیم با زگیل گسترش یابند.

عفونت های HPV دستگاه تناسلی از طریق مقاربت جنسی ، رابطه جنسی مقعدی و سایر تماس های پوست به پوست در ناحیه تناسلی ایجاد می شوند. برخی از عفونت های HPV که منجر به ضایعات دهانی یا تنفسی فوقانی می شوند از طریق رابطه جنسی دهانی ایجاد می شوند.

اگر باردار هستید و به عفونت HPV همراه با زگیل های تناسلی مبتلا هستید ، ممکن است کودک شما به این عفونت مبتلا شود. بندرت ، عفونت ممکن است باعث رشد غیرسرطانی در حنجره کودک شما شود.

عوامل خطر

عفونت HPV شایع است. عوامل خطر برای عفونت HPV عبارتند از:

*** تعداد شرکای جنسی: هرچه شریک جنسی شما بیشتر باشد ، احتمال ابتلا به عفونت HPV در دستگاه تناسلی بیشتر است. رابطه جنسی با شریکی که چندین شریک جنسی داشته نیز خطر شما را افزایش می دهد.

***سن: زگیل های معمول بیشتر در کودکان رخ می دهد. زگیل های تناسلی اغلب در بزرگسالان و جوانان رخ می دهد.

***سیستم ایمنی ضعیف شده: افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند بیشتر در معرض خطر عفونت HPV قرار دارند. سیستم های ایمنی با HIV / AIDS، داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن که پس از پیوند اعضا استفاده می شود و با سایر بیماری های خودایمنی تضعیف میشود.

***پوست آسیب دیده: مناطقی از پوست که سوراخ شده یا باز شده اند بیشتر در معرض ابتلا به زگیل مشترک هستند.

***تماس شخصی: لمس زگیل فرد یا عدم استفاده از محافظ قبل از تماس با سطوحی که در معرض HPV قرار گرفته اند – مانند دوش های عمومی یا استخرها – ممکن است خطر ابتلا به HPV را افزایش دهد.

عوارض

• ضایعات دهانی و فوقانی تنفسی: برخی از عفونت های HPV باعث ایجاد ضایعات در زبان ، لوزه ها ، کام نرم یا حنجره و بینی شما می شوند.

• سرطان: برخی از گونه های HPV می توانند باعث سرطان دهانه رحم شوند. این گونه ها همچنین ممکن است موجب سرطان های دستگاه تناسلی ، مقعد ، دهان و دستگاه تنفسی فوقانی شوند.

سرطان دهانه رحم

تقریباً همه سرطان های دهانه رحم ناشی از عفونت های HPV است ، اما ایجاد سرطان دهانه رحم ممکن است ۲۰ سال بعد از عفونت HPV اتفاق بیافتد. عفونت HPV و سرطان دهانه رحم به طور معمول علائم قابل توجهی ایجاد نمی کند. واکسینه شدن در برابر عفونت HPV بهترین محافظت شما در برابر سرطان دهانه رحم است.

از آنجا که سرطان دهانه رحم اولیه علائمی ایجاد نمی کند ، بسیار ضروری است که زنان آزمایشات غربالگری منظمی را برای تشخیص هرگونه تغییر پیش سرطانی در دهانه رحم که منجر به سرطان می شود ، انجام دهند. دستورالعمل های فعلی توصیه می کنند که زنان ۲۱ تا ۲۹ ساله هر سه سال یکبار آزمایش پاپ انجام دهند.

به خانم های ۳۰ تا ۶۵ ساله توصیه می شود که هر سه سال یکبار (در صورت هم زمانی با آزمایش HPV DNA) یا هر پنج سال (بدون این آزمایش)، آزمایش پاپ اسمیر را ادامه دهند. زنان بالای ۶۵ سال می توانند در صورت انجام سه آزمایش پاپ اسمیر عادی یا دو آزمایش HPV DNA و پاپ اسمیر بدون نتیجه غیرطبیعی ، آزمایش را متوقف کنند.

جلوگیری

زگیل های معمولی: پیشگیری از عفونت های HPV که باعث زگیل های معمولی می شوند دشوار است. اگر یک زگیل معمولی دارید ، می توانید با برداشتن زگیل و عدم جویدن ناخن ها ، از شیوع عفونت و ایجاد زگیل های جدید جلوگیری کنید.

میخچه کف پا: برای کاهش خطر ابتلا به عفونت HPV که باعث زگیل کف پا می شود ، در استخرهای عمومی و رختکن کفش یا صندل بپوشید.

زگیل ناحیه تناسلی: می توانید خطر ابتلا به زگیل های تناسلی و سایر ضایعات دستگاه تناسلی مرتبط باHPV  را با استفاده از موارد زیر کاهش دهید:

• بودن در یک رابطه جنسی

• تعداد شرکای جنسی خود را کاهش دهید

• استفاده از کاندوم لاتکس ، که می تواند خطر انتقال HPV را کاهش دهد

واکسن های HPV

سه واکسن HPV توسط سازمان غذا و دارو تأیید شده است. جدیدترین مورد Gardasil 9 است که برای استفاده در مردان و زنان از ۹ تا ۴۵ سال برای محافظت در برابر سرطان دهانه رحم و زگیل های تناسلی مورد استفاده قرار گرفته است.

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) واکسیناسیون معمول HPV را برای دختران و پسران ۱۱ و ۱۲ ساله توصیه می کند ، اگرچه این تزریق را می توان از ۹ سالگی انجام داد. شیوه ایده آل این است که برای دختران و پسران این واکسن قبل از تماس جنسی و قرار گرفتن در معرض HPV تزریق شود. تحقیقات نشان داده است که دریافت واکسن در سنین جوانی با شروع فعالیت جنسی زودتر ارتباط ندارد.

هنگامی که فردی به HPV آلوده شد ، ممکن است واکسن آنقدرها هم موثر نباشد یا کاملا بدون تاثیرباشد. همچنین ، پاسخ به واکسن در سنین پایین بهتر از سنین بالاتر است. اگر این واکسن قبل از آلوده شدن فرد تجویز شود ، می تواند از بیشتر موارد سرطان دهانه رحم جلوگیری کند.

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC)  اکنون به همه افراد ۱۱ و ۱۲ ساله توصیه می کند ، به جای برنامه سه دوز توصیه شده قبلی ، دو دوز واکسن HPV را با فاصله حداقل شش ماه دریافت کنند. تحقیقات نشان داده است که برنامه دو دوزه برای کودکان زیر ۱۵ سال موثرتر است. نوجوانان و جوانانن که واکسن را بعداً ، در سنین ۱۵ تا ۲۶ سالگی شروع می کنند ، باید سه دوز واکسن را دریافت کنند.

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC)  اکنون واکسیناسیون HPV را برای همه افرادی که به اندازه کافی واکسینه نشده اند از ۲۶ سالگی توصیه می کند.